2005 - TransAm Trail: Van oost naar west in de VS

                     foto's

Terugblik

Het is een fantastische tocht geweest, van begin tot eind. Ook een tocht zonder echte moeilijkheden, geen problemen met de fiets, geen ongelukken, niet ziek geweest en geen last gehad van ander fysiek ongemak.

Het enige minder leuke wat ik kan bedenken, was het aantal lekke banden (9) en het feit dat ik als gevolg van tekenbeten een antibiotica kuur moest volgen.

Ook wat veiligheid betreft heb ik geen vervelende ervaringen gehad. In de stadsparken (city parks) was het meestal rustig en heb ik gemerkt dat de politie een oogje in het zeil hield. Twee keer ben ik niet op een stadspark gaan overnachten: één keer omdat fietsers die ik tegenkwam, vertelden dat zij daar veel last van de dorpsjeugd hadden gehad, en een andere keer omdat de politie het mij afraadde.

Wat de klimatologische omstandigheden betreft heb ik vooral te maken gehad met:

-      veel, heel veel tegenwind; dat is iets wat je kunt verwachten als je van oost naar west fietst, maar ik had stiekem toch gehoopt dat het een beetje mee zou vallen: nee, dus.

-      heel weinig regen tijdens het fietsen; 's avonds, 's nachts en ook op sommige rustdagen heeft het best wel geregend, gehageld, gestormd en geonweerd, maar vrijwel nooit als ik aan het fietsen was.

-      in Kansas, Colorado, Wyoming, Montana en Idaho was het erg warm, zeg maar rustig heet! Met temperaturen die regelmatig boven de 35 graden kwamen, en af en toe zelfs boven de 40, was het zaak om 's ochtends vroeg te starten, om zodoende een deel van de etappe in relatieve koelte te kunnen fietsen. Omdat ook de wind steeds in de loop van de dag, met name na het middaguur, toenam had ik dubbel profijt van zo'n vroege start: uiterlijk 6 uur opstaan (soms al om 5 uur) en een uurtje later op de fiets zitten.

Een aantal zaken (in willekeurige volgorde) die me tijdens de tocht zijn opgevallen:

-      wat zijn Amerikanen op het platteland vriendelijke en gastvrije mensen

-      wat zijn er weinig vlakke kilometers op de TransAm route (zelfs in Kansas); in totaal heb ik bijna 50.000 hoogtemeters gemaakt;

-      dat veel Amerikanen willen weten waar je naar toe fietst, waar je bent gestart en waar je vandaan komt, en dat ze diep respect hebben voor waar je mee bezig bent;

-      dat er gelukkig meer van die idioten zijn die de TransAm fietsen; wat betekent dat je met name 's avonds op de overnachtingplaatsen collega-fietsers ontmoet, waarmee het plezierig is om ervaringen uit te wisselen;

-      ik ben als fietser nog nooit zo vaak bij een benzinestation geweest: je kunt er water, fris- en sportdrank, koffie, koeken, sandwiches, enz. enz. kopen, maar ook een pizza en die in de magnetron laten opwarmen; bovendien vindt je er altijd een telefoon waar je met een telefoonkaart (ook te koop op het benzinestation!) van $ 10 meer dan een uur naar Nederland kunt bellen;

Tot slot nog een advies voor iedereen die met (vage) plannen rondloopt om ook ooit zoiets te gaan ondernemen:

DOEN !!!