Idaho is al weer de een na laatste staat waar we doorheen fietsen. Wat gaat de tijd toch snel……… We hebben in totaal maar 6 dagen in Idaho gefietst, vandaar dat deze aflevering wat korter is dan gebruikelijk.

Idaho is o.a. bekend om z’n skimogelijkheden, er zijn dus ook hier veel bergen, maar ook diepe canyons, watervallen en meren. De belangrijkste bron van inkomsten zijn echter aardappelen. Ze zetten dat zelfs op de nummerplaten van de auto’s (zie foto). Maar Idaho is ook bekend vanwege Lewis en Clark. Zij zijn hier met hun expeditie in 1805 /06 twee keer doorheen getrokken, en hebben o.a. gekampeerd op een plek waar nu een camping van de Amerikaanse versie van Staatsbosbeheer is. En waar wij uiteraard ook gekampeerd hebben!

In dit gebied wordt ook uitgebreid aandacht besteed aan een zwarte bladzijde uit de Amerikaanse geschiedenis. En dat heeft, uiteraard, te maken met Indianen, in dit geval de Nez Percé, of Nee-Me-Poo zoals ze zichzelf noemden.

Deze stam moest op een gegeven moment hun grondgebied verlaten, zoals zo vele Indianenstammen, omdat de Amerikaanse overheid had besloten dat het gebied voor andere, meer economische, doeleinden gebruikt moest worden.

De Nez Percé stam weigerde aanvankelijk omdat ze niet akkoord gingen met het hun toegewezen nieuwe gebied. Toen na lang onderhandelen er een akkoord was bereikt, incl. een vrije aftocht, is het misgegaan. De ene militaire leider wist niet wat de andere had afgesproken, en toen de Nez Percé wegtrokken, werd dat voor een aanval aangezien. Bijna de hele stam is uitgemoord….

De Lolo Pass, waar mijn verhaal over Montana eindigde, zijn Lewis & Clark ook overgetrokken, zowel op de heen- als op de terugreis. Ik hoop dat ze net zo van de prachtige uitzichten hebben genoten als wij, toen we de pas afdaalden. Idaho is ook de staat waar we tijdens een etappe ruim 100 km lang geen enkele voorziening aantreffen, geen huizen zien, geen benzinepomp, niks. Kortom, we moeten ons eten en drinken weer organiseren.

Maar we rijden wel ruim 100 km door een prachtig rivierdal, eigenlijk een kloof, langs de Lochsa River, vol met stroomversnellingen en grote stenen. Helemaal bijzonder voor ons is, dat Lewis en Clark hier (bijna precies) 100 jaar geleden door dezelfde kloof hebben getrokken, op zoek naar een doorgang naar het westen. Het verschil met hen is dat wij niet hoeven te zoeken omdat we over prima kaartmateriaal beschikken en over een goed geasfalteerde weg kunnen fietsen (die hier overigens pas sinds 1962 ligt).

We rijden door nog meer van die mooie kloven, o.a. van de Clearwater River, Salmon River en de Snake River (deels in Oregon). Deze rivier loopt zelfs door “Hell’s Canyon”, de diepste canyon van de VS, en dus dieper dan de Grand Canyon (echt waar!).

Soms worden we omgeven door hoge steile rotswanden, andere keren door een bredere vallei waar zelfs ruimte is om koeien te laten lopen. Maar dat de rivieren hier in miljoenen jaren hun schurende werk hebben gedaan, is overal te zien.

Behalve dat het hier verschrikkelijk mooi is, is het ook verschrikkelijk heet. Tijdens onze laatste etappe in Idaho breken we opnieuw ons fietshitte record, het staat nu op 45 °C! En ‘s avonds om half tien, het is dan al donker, is het nog steeds 37 °C.

En dan dit nog…

Bijzondere slaapplaats
Geen.
[We ervaren een camping waar geen douches zijn en waar we in de rivier of in het meer ons kunnen opfrissen, niet meer als een bijzondere slaapplaats. Vandaar].

Tandemstel back on the road
In het verhaal over Wyoming heb ik verteld dat het tandemstel (Paul en Annemieke uit Amsterdam) grote pech met hun tandem hadden gehad: een gebroken frame.

Als laatste nieuwtje kon ik toen nog net doorgeven dat ze weer aan het fietsen waren. Omdat we e-mailcontact onderhouden weten we inmiddels meer over hun belevenissen. Kortweg komt het hier op neer.
Ze hebben m.b.v. een locale fietsenmaker een tandemzaak in Denver opgespoord die misschien een geschikte fiets voor hun zou hebben. Dus een auto gehuurd en naar Denver (ca. 200 mijl). En inderdaad daar een geschikte 2e hands (huur)tandem gevonden. De volgende dag met de tandem terug naar de locale fietsenmaker en daar in de werkplaats zelf alles overgezet (dragers, sturen, enz) op de ‘nieuwe’ Burley. Het hele oponthoud heeft hun ongeveer 3 dagen gekost, en ze rijden inmiddels 1 dag voor ons uit! Ze hebben ergens een zgn. shortcut genomen. We zijn er van overtuigd dat we ze binnenkort weer zullen zien en spreken!

Droogterecord
Ik kon me niet herinneren wanneer ik voor de laatste keer in de regen had gefietst, dus heb ik mijn aantekeningen er maar eens op nageslagen: 11 juni! Dat was trouwens ook de eerste keer!
Als we op zaterdag 6 augustus Idaho bij 45 °C uitfietsen, heb ik dus al bijna 2 maanden geen (en Jos nog helemaal niet) regen onderweg gehad. Ongelofelijk toch? [het heeft in die tijd uiteraard wel eens geregend, gehageld en geonweerd, maar dat was steeds op tijdstippen dat ik niet meer of nog niet op de fiets zat].

Ongelukken
Ik realiseer mij opeens dat ik in de ruim 3 maanden dat ik nu in de VS fiets nog geen ongeluk gezien heb.

Informatie voor de sponsors:
Het aantal door Valentijn gereden kilometers bedraagt tot nu toe: 6988
Het totaal aantal door Jos gereden kilometers bedraagt tot nu toe: 2597

Het totaal aantal lekke banden bedraagt nog steeds 3.