Omdat ik eerst Washington DC heb bezocht, voordat ik aan de TransAm Trail ging beginnen, heb ik een vervoersprobleem. Met de trein kan ik de fiets meenemen tot Richmond, maar dat is meer dan 100 km van startplaats Yorktown af, en de fiets moet in een doos. Niet zo handig als je met een zware plunjebaal, een onhandige fietsdoos en wat losse handbagage twee keer moet overstappen.

Met de Greyhound bus kan ik tot Williamsburg komen, amper 20 km van de startplaats. Ook dan moet de fiets in een doos, maar je wordt bij het overstappen meestal wel geholpen. Maar..., op het Greyhound busstation in Washington is al 3 weken lang geen fietsdoos meer gezien, en ze worden op korte termijn ook niet verwacht!

Ik besluit daarom een auto te huren. Via de Yellow Pages (onze Gouden Gids) kom ik uit bij Hertz, waar ik telefonisch een auto bestel van het formaat waarin een fiets past, wat in de VS geen probleem is. Om bij het verhuurstation te komen moet ik wel weer een taxi zien te vinden waarin de fiets vervoerd kan worden, want fietsen in deze stad lijkt me alleen geschikt voor echte waaghalzen. Maar ook dat lukt. En zo overbrug ik de 150 mijl tussen Washington en Williamsburg in een luxe Mercury Stable (ik had daar nog nooit van gehoord, maar dat zegt niet zoveel).

Omdat ik de TransAm van oost naar west rij, begin ik in Virginia, de staat waar het ook voor de VS allemaal is begonnen. Hier hebben de Engelsen de eerste permanente kolonies opgezet met grote tabaksplantages.

In deze omgeving hebben de Amerikanen ook twee belangrijke binnenlandse oorlogen gevoerd om de staat te worden die ze nu zijn. De eerste was de Onafhankelijkheidsoorlog van 1775 tot 1781 tegen de Engelsen, waarna George Washington de eerste Amerikaanse president werd.

Later vond in dit gebied ook de Burgeroorlog plaats, waarin de Noordelijke staten, die de slavernij wilden afschaffen, het opnamen tegen de Zuidelijke staten die tegen die afschaffing waren. Deze oorlog duurde van 1861 tot 1865, nadat Abraham Lincoln president was geworden. Je komt in Virginia van beide oorlogen veel gedenktekens (memorials) tegen.

Ik begin de TransAm bij het officiële startpunt: het Victory Monument in Yorktown. Hoewel Amerika zich al in 1776 onafhankelijk had verklaard, vond hier in 1781 de beslissende veldslag (in samenwerking met Franse troepen!) tegen de Engelsen plaats.

Na de gebruikelijke foto bij het monument, moet de fiets nog naar het meest oostelijke punt van de route: het strand van de Atlantische Oceaan. Omdat het mij te link lijkt om met de bepakte fiets over de rotsen te glibberen, breng ik het water maar naar de fiets i.p.v. andersom.

Aan veel dingen kan ik in Virginia zien dat het bijna 200 jaar lang een Engelse kolonie is geweest. Vanaf begin 1600 waren er permanente vestigingen in o.a. Yorktown, Williamsburg en Jamestown, plaatsen die allemaal op de route liggen.

Ik zie met name aan de huizen dat hier grote tabaksplantages zijn (geweest); nu zijn het vaak akkerbouwbedrijven. Ook de namen van een aantal plaatsen doen me aan die koloniale tijd denken: Sussex, Norfolk, Plymouth, Gloucester, Kent, Windsor.

Het eerste deel van Virginia waar ik doorheen rijd heet de Piedmont (ook de Fransen hebben hier hun invloed achtergelaten), en het landschap doet me veel denken aan de Ardennen. Ook veel bossen, met open plekken, en nogal wat steile klimmetjes vanuit rivierdalen; gelukkig is het wegdek hier veel beter en is er minder verkeer dan in de echte Ardennen.

Charlottesville is de belangrijkste stad in dit deel, het is een universiteitsstad met veel voorzieningen. Bovendien komt de derde Amerikaanse president, Thomas Jefferson hier vandaan. Zijn huis, dat op een heuvel iets buiten Charlottesville staat, genaamd Monticello, is iets wat elke Amerikaan gezien wil hebben. Het is nog vrijwel in dezelfde staat, en ook nog net zo ingericht als in de tijd toen Jefferson er woonde.

Die Jefferson moet wel een heel bijzondere man zijn geweest. Om een paar van z'n wapenfeiten te noemen:

• Hij heeft zijn huis zelf ontworpen; het staat afgebeeld op het Amerikaanse dubbeltje.

• Hij was de eerste Amerikaanse president die de slavernij ter discussie stelde; het zou overigens nog 75 jaar duren voordat de slavernij officieel zou worden afgeschaft.

• Hij was degene die de tekst van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring in 1776 heeft opgesteld.

• Hij is oprichter en architect van de Universiteit van Virginia in Charlottesville.

• Hij sprak zeven talen, heeft in zijn leven ca. 7.000 boeken gelezen (in die zeven talen en ze staan allemaal in dat huis), en ongeveer 25.000 brieven geschreven; van al die brieven heeft hij mbv een zelfontworpen kopieerapparaat (een soort meeschrijvende pen) afschriften bewaard, die hij allemaal heeft gearchiveerd.

• Hij heeft tijdens zijn presidentschap een enorm stuk land van de Fransen gekocht, waardoor de VS meer dan twee keer zo groot werd.

• En tenslotte het belangrijkste: hij heeft in 1804 Lewis en Clark op pad gestuurd om een doorgang door de Rocky Mountains naar de westkust te zoeken. En daardoor kunnen gekke fietsers nu een tocht dwars door de VS maken...

Na alle cultuur(geschiedenis) die ik in het relatief vlakke deel van het oosten van Virginia ben tegengekomen, kom ik in de Appalachian Mountains, zeg maar de Ardennen in het kwadraat. Het is een middelgebergte dat zich over meer dan 2500 km van noordoost naar zuidwest uitstrekt en ruim 1000 km breed is; het grootste deel ligt in Virginia, maar ook in Kentucky zal ik er de eerste dagen nog mee te maken krijgen.

De hoogte is meestal tussen de 600 en 1100 meter; het stijgingspercentage komt nogal eens boven de 10% uit. De hoogste berg is ca. 1800 meter hoog, mijn route komt op bijna 1300 meter. De eerste bergrug van de Appalachians is de Blue Ridge, hier zitten de meest steile, zeg maar Ardense klimmen in. Door de Blue Ridge loopt een prachtige weg zonder vrachtverkeer: de Blue Ridge Parkway. Ruim 50 km daarvan liggen op de route.

Een menselijk wonder dat ik op dit stuk van de route tegenkom, is Cookie Lady. Dat is een inmiddels 84 jarige mevrouw die vanaf de allereerste TransAm in 1976 fietsers heeft ontvangen met koekjes. Haar huis hangt echt stampvol met relikwieën van de ca. 12.000 fietsers die bij haar hebben gestopt.

Ook wordt er van elke fietser een polaroid foto genomen die in een plakboek gaat; er zijn inmiddels heel veel, heel dikke plakboeken! Ergens hangt er nu ook een ansichtkaart van Wageningen in dat overvolle huis, en zit er een foto van mij in zo'n plakboek. Je kunt in dat huis overnachten, of erachter je tentje opzetten. Gebruik van wc en douche, de inhoud van koel- en vrieskast (met eten, fruit en blikjes frisdrank) is gratis.

Een natuurwonder dat ik tegenkom in de Blue Ridge is de Natural Bridge. Een ruim 60 meter hoge natuurlijke brug die in de loop van miljoenen jaren door een rivier is uitgesleten. Het grappige is, dat ik er met de fiets overheen ben gereden zonder dat ik dat in de gaten heb gehad.

Na de Blue Ridge worden de hellingen van de Appalachian Mountains wat langer, maar ook wat minder steil. Ik kan dan beter in een bepaalde cadans komen, die ik lang kan volhouden. Daardoor kan ik ook meer van de omgeving genieten. En die is prachtig, fraaie vergezichten afgewisseld met bossen, waar ik af en toe een hert in heb zien wegvluchten.

Kort voordat ik Virginia uitfiets bereik ik na een steile klim van 12 km Breaks Interstate Park, een natuurgebied dat op de grens met Kentucky ligt. Hier vindt je tot 300 meter diepe kloven, mooie rotspartijen en fraaie uitzichten.

Al met al heb ik in Virginia zo’n dag of 7, 8 door de Appalachian Mountains gereden, in totaal ruim 600 km. Wat me in dit gebied is op- en meegevallen, is dat de wegen relatief autoluw zijn. Het is blijkbaar mogelijk om in dit autoland nog binnenwegen te vinden waar weinig gebruik van wordt gemaakt. Bovendien gedragen de automobilisten zich erg vriendelijk t.o.v. fietsers; er wordt veel naar je gezwaaid, en je wordt met een ruime boog ingehaald. Ben benieuwd of dat in de andere staten ook zo is.

Naarmate ik in Virginia verder naar het westen rij, zie ik de welvaart afnemen. Het duidelijkst is dat te zien aan (het onderhoud van) de huizen en tuinen, en aan de rommel om de huizen, zoals veel oude auto's.

En dan dit nog…

Slaapplaatsen
Behalve de gebruikelijke slaapplaatsen tijdens een fietstocht, zoals campings, h/motels en b&b's, overnacht ik tijdens deze tocht ook wel op andere plaatsen. Tot nu toe heb ik op de volgende wat minder gebruikelijke plaatsen geslapen:

• In het leslokaal van de Willis United Methodist Church in Glendale;

• Op het podium van de recreatiezaal van de brandweerkazerne in Mineral;
• In het City Park van Troutville; een City Park moet je je voorstellen als een gebied dat overdag vaak voor recreatie wordt gebruikt, met een speeltuin voor kinderen, een bbq voor de ouders, en waar je 's nachts met toestemming van de sheriff je tentje kunt opzetten. Die toestemming van de politie is wel handig, want dan houden ze ook een oogje in het zeil;
• Op het zachte rode tapijt onder het altaar van de United Methodist Church in Rosedale.

Eten en drinken

• Behalve de befaamde Cookie Lady waarover ik eerder schreef, heb ik nu ook een eigen koekjesmevrouw; Toen ik ergens met m'n second breakfast (zo noemen ze hier koffie met wat erbij) bezig was, en de eigenaresse hoorde waar ik vandaan kwam en waar ik mee bezig was, kreeg ik van haar vers gebakken, nog warme koekjes mee;

• Toen ik onderweg ergens van het uitzicht zat te genieten (eigenlijk zat uit te rusten), stopte er een auto en vroeg de bestuurder of alles ok was (op zich is dat hier vrij gebruikelijk), toen hij hoorde waar ik vandaan kwam, werd hij helemaal enthousiast en werd ik uitgenodigd voor de lunch. Hij heeft zelf Nederlandse grootouders (uit Leeuwarden) en heet Dennis Jaasma (de r is in de loop der jaren verdwenen). Tijdens de lunch blijkt ook nog dat we een wederzijdse collega hebben bij de TU van Eindhoven;
• Ik stopte bij een fruitstalletje langs de weg om wat bananen in te slaan. Als ik mijn naam en vooral het land van herkomst in het schrift van de eigenaresse wil schrijven, krijg ik de bananen gratis mee.

Bekendheid
Terwijl ik tijdens een stop met 2 andere collega-fietsers sta te praten, worden we aangesproken door een journalist van de bekende krant (althans hier…) Bristol Herald Courier, zoiets als de Veluwe Post in Wageningen; er zijn wat foto's gemaakt en er heeft een diepte-interview plaatsgevonden van 1 minuut. Het zou op het internet terug te vinden moeten zijn (www.bristolnews.com); ik heb nog niets kunnen vinden.

Zaken die me tot nu toe zijn opgevallen:

• Alle eet- en drankprijzen zijn hier aangegeven excl. btw en bediening, je moet er dus wel op bedacht zijn, dat er nog 10-20% bij de aangegeven prijs bijkomt; de meeste koffie kost hier dan nog minder dan 50-60 Eurocent: grote bakken en je mag zo vaak bijvullen als je wilt;

• En maar bellen in de auto…; maar ja ze hebben hier wel een 'hand free' vanwege de automatische versnelling!
• Er rijden hier hele lange goederentreinen; de langste die ik tot nu heb gezien, bestond uit 91 wagons, 2 locomotieven ervoor en 2 erachter;
• De stamtafel in een kroeg heet hier een liars-table (leugenaarstafel)…

Informatie voor de sponsors:
Het aantal gereden kilometers bedraagt tot nu toe: 1090
Het aantal lekke banden (er zijn ook lekke-banden-sponsors): 2

Op naar Kentucky, op naar de Fried Chickens!

door naar Virginia (foto's)