2 juni

Via een knooppuntenroute van de Fietsersbond fietsen we van Wageningen naar Millingen. Daar pakken we de route "Fietsen naar Praag" (Europafietsers) van Wouter Bazen en Wim Kooij op. De gpx-track van deze route is te downloaden uit de app van de Europafietsers, en zullen we tot Praag gaan gebruiken.

We zijn om half 3 in Emmerich en zitten heerlijk in de zon op de Rheinpromenade. We overnachten bij een Vrienden op de Fietsadres in Borghees, een buitenwijk van Emmerich. Het is een erg kleine kamer voor 2 personen. Na een verfrissende douche zijn we weer teruggefietst naar de Rheinpromenade, waar we heerlijk gegeten hebben.

Al met al een prima eerste fietsdag met steeds beter weer!

3 juni

Bij het inpakken van de tassen mis ik het routeboekje naar Praag. Dit is achtergebleven bij het restaurant waar we gisteravond hebben gegeten. Nadat we dit hebben opgehaald en nog wat boodschappen hebben gedaan, gaan we om 10.30 uur echt op pad.

We fietsen af en toe pal langs de Rijn en dan er weer wat verder vanaf. In de uiterwaarden zien we heel veel reigerfamilies rondstruinen. 

Het landschap is veelal agrarisch, afgewisseld met leuke kleine kastelen. 

In Rees maken we een koffiestop. Hier staan in het centrum een aantal grappige beelden. Bijvoorbeeld een groep etende mensen bij de kerk en 3 dames op een vlot in de gracht van het kasteel.

In Wesel staat bij de Dom een monument dat herinnert aan de Joodse inwoners van de stad die tussen 1933 en 1945 om het leven zijn gebracht. De synagoge die daar heeft gestaan, is door de geallieerden platgebombardeerd... en nooit meer opgebouwd.

We komen veel vakantiefietsers tegen, veelal Duitsers, bijna allemaal op een e-bike.

Onderweg hebben we een hotel in Dorsten geboekt. Aangezien dit kleine hotel 4,5 km buiten het dorp ligt en geen restaurant heeft, besluiten we eerst te gaan eten in Dorsten en dan naar het hotel te gaan.

4 juni

We zitten weer snel  op onze route langs de rivier Lippe en het Lippe-kanaal. We rijden vandaag vaak over gravelwegen soms met gaten en kuilen, dan weer wat beter, door bossen op goed begaanbare bospaden en soms over slechte asfaltwegen. De omgeving is weer veelal agrarisch en we hebben weinig last van autoverkeer. 

Fietsers komen we daarentegen heel veel tegen (het is zondag) en wij zijn duidelijk uniek aan het worden op onze fietsen zonder ondersteuning. Vrijwel iedereen rijdt hier op een e-bike.

Vandaag moeten we voor het eerst serieus klimmen. Een stuk van 7%, de Cappenberg op. 

We eindigen onze tocht in Werne. Een aardige plaats met een mooi oud centrum.

We zijn trouwens blij dat we mbv de app van de Fietsvakantiewinkel deze route fietsen, want met alleen de beschrijving en de kaartjes in het routeboekje zouden zouden we nog al eens verkeerd gereden zijn!!

5 juni

Tijdens het ontbijt kletsen we wat met de eigenaars van het hotel. Ze komen van de Filipijnen, maar wonen al 32 jaar in Duitsland. Ze willen stoppen met het hotel en gaan rentenieren, maar hebben geen opvolger en dus moeten ze het verkopen en dat lukt niet. Men wil niet de prijs betalen die zij er voor vragen. 

Na het ontbijt doen we wat inkopen voor de lunch en al gauw zitten we weer op de route. Deze voert ons ook vandaag nog langs de Lippe. Na 18 km, bij Hamm, maken we een uitstapje naar 2 kastelen, Schloss Heesen en Schloss Oberwerries. 

Het is een aangename onderbreking van steeds langs het water fietsen over zeer stoffige paden; het heeft al lang niet geregend.

Na dit uitstapje moeten wij ons met een pontje zelf over de Oude Lippe trekken.

We moeten vandaag enige tijd door industrieel gebied fietsen (o.a. langs een kerncentrale), maar de routemakers weten ons er via mooie groenstroken doorheen te loodsen. Natuurlijk zien we de industrie wel, maar die is steeds aan dezelfde (linker)kant van ons gelegen. Dus als we naar rechts kijken, zien we prachtig groen;).

Als we om 16.30 uur we bij het hotel in Lippstadt aankomen, is dat gesloten. Er staat wel aangegeven dat we een bepaald nummer moeten bellen. We krijgen te horen hoe we binnen kunnen komen en waar we de kamersleutel kunnen vinden...  

Lippstadt (70.000 inwoners) blijkt een leuke oude stad te zijn met mooie kerken en prachtige vakwerkhuizen.

6 juni

We fietsen via een park Lippstadt uit en zijn meteen weer tussen het groen. De route voert ons door een landschap dat we vergelijkbaar vinden met de Achterhoek, dus leuk. In Delbrück, een plaats met mooie vakwerkhuizen en een kerk die, in verhouding tot de rest van de kerk, een enorme spits heeft.

Via rustige wegen rijden we verder richting Paderborn. We komen o.a. langs Schloß Neuhaus. Een slot, dat ook wordt gebruikt als school.

Even buiten Paderborn lunchen we en gaan we op zoek naar accommodatie voor de nacht. Ons systeem: we bepalen eerst hoeveel kilometers we nog denken te (willen) rijden en kijken dan of daar (of in de buurt) accommodatie is. Voor vandaag is dat een appartement met de naam 'Lebenskunst' in Atteln geworden. We hebben geen idee wat we er ons bij voor moeten stellen, maar het krijgt een hoge score bij Booking.com. 

Wat ons hier in Duitsland opvalt is dat de ouderwetse sigarettenautomaten die langs de weg staan nog volop in gebruik zijn.

De route voert ons na de lunch over mooie, rustige en goed begaanbare wegen.

Na bijna 70 km komen we bij ons appartement aan en worden we allerhartelijkst door eigenaresse Agnes ontvangen. Het appartement is een tuinhuis met keuken, kamer, slaapkamer en een grote badkamer: een echte aanrader! Agnes is kunstenaar en ze maakt houten beelden uit Italiaans eiken- en olijvenhout dat ze hiervoor in Italië koopt.

Na ons opgefrist te hebben gaan we naar de ReWe supermarkt om boodschappen te doen voor het ontbijt. Bij de supermarkt staat een kebab kraam waar we ons avondeten scoren. De bakker is tegenover het appartement, dus daar halen we morgenochtend onze lunchbroodjes.

7 juni

We zetten 's nachts meestal onze fietsen binnen, maar vannacht dus niet. Het zou immers droog blijven. Niet dus, het heeft flink geregend en de zadels zijn dus kletsnat. Maar ...elk nadeel heeft z'n voordeel... van de fietsen is het meeste stof nu afgespoeld en ze zien er weer acceptabel uit.

We ontbijten met onze eigen spullen en als we willen vertrekken regent het weer. Eigenaresse Agnes komt vragen of we nog een dagje willen blijven want volgens haar weer-app er is vandaag grote kans op regen. We besluiten toch op pad te gaan. Daar hebben we geen spijt van gekregen, want op een paar druppels na is het de hele dag droog gebleven en 's middags is de zon uitgebreid gaan schijnen.....

Wat het fietsen betreft is het vandaag weer echt genieten geweest. We rijden over rustige, meestal goede asfaltwegen met nauwelijks verkeer. Het landschap doet aan Zuid-Limburg denken. We rijden o.a. door het dal van 2 rivieren, de Altenau en de Diemel. Onderweg komen we diverse leuke dorpen tegen met prachtige vakwerkhuizen, kerken en burchten. 

Het begint nu wel wat meer te heuvelen. Op een gegeven moment klimmen we, begeleid door vogelgezang (o.a. de grote gele kwikstaart, denken we) naar 400 meter. Het leuke van fietsen vinden wij altijd de beloning voor het klimmen in de vorm van een afdaling. Heerlijk!

Aan het eind van de middag komen we in Trendelburg aan. Hier zoeken we het pension op dat we geboekt hebben. Het is een kamer bij particulieren, een soort Vrienden op de Fiets, maar dan zonder ontbijt.

We hebben een enorme kamer met loggia, keuken en badkamer tot onze beschikking. We hadden gehoopt om in deze plaats eten voor het ontbijt te kunnen kopen, maar we hebben geen winkel kunnen vinden. Dan maar ontbijten bij hotel Texor om de hoek.

We hebben even overwogen om hier een dag langer te blijven, maar zijn achteraf blij dat het niet kon, want er is hier weinig te beleven. 

8 juni

Onze gastvrouw komt vanochtend koffie met zelf gemaakt Roemeens gebak (naar een recept van haar moeder) brengen. Erg leuk en lekker! We worden ook door haar uitgezwaaid als we vertrekken.

In het hotel waar we ontbijten komen we met de eigenaresse aan de praat en zij vertelt ons dat de supermarkten in het dorp (die wij niet konden vinden) dicht zijn, i.v.m. een feestdag hier.  We vragen of we bij haar wat broodjes voor onderweg kunnen kopen. Dat kan niet, maar ze stuurt haar man op pad naar de bakker om broodjes te halen. Ook al weer zo ontzettend aardig!

Bij het afrekenen praten we nog wat verder met haar. Het hotel is al 450(!) jaar een familiebedrijf. Het eindigt echter bij haar, er is geen opvolger. Verder vertelt ze dat ook in Duitsland alles duur is geworden. Een komkommer voor €3 is heel normaal.

De bedrijfsvoering is sinds corona nogal veranderd. Ze zijn nu 2 dagen per week gesloten (i.p.v. 1) vanwege een tekort aan personeel. En het geeft haar en die medewerkers gelegenheid om wat bij te tanken, de enige manier om ze vast te houden. 

Als we uiteindelijk op pad gaan, zitten we meteen weer op de route en ook weer in de natuur. We volgen de kronkelende rivier de Diemel nog een tijdje. Regelmatig doemen dorpen op aan de overzijde. Leuk om te zien. 

Volgens de weer-app zou het vandaag kunnen gaan regenen en op een gegeven moment begint het inderdaad wat te miezeren. We zijn kort voor een dorp, dus besluiten we om daar een koffiestop te houden. Prima timing, want als we binnen zitten begint het echt te regenen en als we vertrekken is het weer droog. Goede keuze dus, want het is de rest van de dag droog gebleven.

Bij Bad Karlshafen mondt de Diemel uit in de Weser, de rivier we nu een tijd gaan volgen. Af en toe moeten we de Weser oversteken en voor € 3 mogen we met een pont mee. Deze wordt volledig handbediend, er komt geen motor aan te pas.

Het is vandaag lastig om accommodatie te vinden in Hannoversch Münden (door iedereen Hann. Münden genoemd). Uiteindelijk vinden we een hotel ruim 2 km buiten de stad. We hadden wat twijfels over de locatie (bedrijventerrein?), maar zijn achteraf blij met dit hotel en de rustige ligging. We besluiten hier een extra nacht te blijven. Ook omdat Hann. Münden een erg leuke stad blijkt te zijn met veel historische gebouwen.

Er logeren veel fietsers (uiteraard e-bikers) in het hotel. De garage staat dan ook vol met fietsen waarvan de accu's worden opgeladen. Ook onderweg kwamen we al veel fietsers tegen.

We kunnen tot 's avonds laat buiten op het terras van het hotel zitten.

9 juni

Rustdag. Dat betekent voor ons eerst fietsonderhoud en de was doen, en daarna de stad verkennen.

Hann. Münden ligt in het Weserbergland en is een juweeltje; het ligt schitterend in de driehoek waar de rivieren Fulda en Werra samenvloeien en verder gaan als Weser. Het oude centrum telt ruim 700! fraai gerestaureerde vakwerkhuizen uit de 16e eeuw, de één nog mooier dan de ander. We maken een stadswandeling van zo'n 2,5 uur en vergapen ons aan deze huizen.

Het raadhuis biedt een dagelijks klokkenspel met figuren uit werken van de kleurrijke dokter Andreas Eisenbart (1863-1727). Van galstenen tot kiespijn, het maakte deze wonderdokter niet uit, voor iedereen had hij het juiste medicijn. Er is veel van deze arts in de stad terug te vinden, o.a. zijn sterfhuis en een standbeeld.

We lopen via een mooie overdekte houten brug ook naar de Weserstein, de plek waar Fulda en Werra samenvloeien tot de Weser. Hier is ook een camping. Het valt ons op dat veel campings begin juni al zo vol zijn, terwijl het seizoen eigenlijk nog moet beginnen.

In Hann. Münden hebben we ook nog even met Nederlandse fietsers gesproken. Ze rijden ook naar Praag, dus we komen elkaar misschien nog wel vaker tegen. 

Onze lunch bestaat uit een broodje Bratwurst, moet toch een keer als je in Duitsland fietst!

10 juni

We kunnen weer, net als gisteren, buiten op het terras ontbijten. Daarna de fiets weer op, we gaan de oude brug bij Hann. Münden weer over en verruilen we de Weser voor de Werra. We zijn meteen weer helemaal uit de drukte en midden in de natuur; we kunnen ons weer door de vogels laten begeleiden. 

We fietsen ook regelmatig langs graanvelden met veel prachtige klaprozen.

De wegen waarop we rijden zijn vrijwel allemaal autovrij. We moeten de weg alleen delen met tractoren; daar wordt begrip voor gevraagd middels een tekening op de weg.

Het gebied waar we doorheen rijden was vroeger opgesplitst in West- en Oost-Duitsland. De weg waar we op fietsen was toen de grens tussen beide landen.

We komen ook door diverse leuke dorpen. Ons uiteindelijke doel, Bad Sooden-Allendorf, bereiken we bijtijds en we hebben alle tijd om deze 2 'zusterdorpen' uitgebreid te bekijken.

M.n. Allendorf vinden we mooi, veel straten met ook hier weer prachtige vakwerkhuizen. Het maakt het allemaal heel sfeervol.

In het stadsdeel Bad Sooden staat een groot gradierwerk. Hier wordt uit de bodem zout water gewonnen; op deze manier is het mogelijk om water met een lage zoutconcentratie geschikt te maken voor verwerking tot keukenzout.

Als je bij de wand staat voel je de zoute druppels op je huid. Er staan ook ligstoelen zodat mensen de druppels op hun huid op kunnen vangen. Schijnt erg gezond te zijn. 

11 juni

We hebben gisteren al een kamer in Eisenach geboekt. Eisenach is de plaats waar Luther studeerde en gewerkt heeft. Het is ook de geboorteplaats van Johann Sebastian Bach. Van beiden is nog een huis terug te vinden. Ik wil hier erg graag naar toe en heb er een omweg van 2x10 km voor over.

We rijden via het stadsdeel Allendorf, waar we nog even van de prachtige vakwerkhuizen genieten, en komen vrij snel weer op de route.

En dat is weer genieten geblazen. Via hele rustige, autovrije wegen volgen wij de Werra. In de dorpen die we doorfietsen is het steeds gezellig druk (het is zondag).

De omgeving is prachtig, helaas laat zich dat niet op foto's vastleggen. 

Op een gegeven moment komen we ook door de 'Creuzburger Durchbruch', een smal pad langs hoge rotsen. Heel mooi.

Verderop komen we langs Mihla, één van de oudste Oost-Duitse stadjes. De Oost-Duitse sfeer is er nog steeds duidelijk te proeven met de zo kenmerkende saaie (kazerne)flats met kleine ramen. 

We rijden vandaag zowel op prima asfaltwegen, als op koeien- en bospaadjes. We vragen ons opnieuw af hoe we de weg zouden hebben moeten vinden zonder een navigatie-app, maar ook hoe de makers van de route deze paadjes ooit hebben ontdekt.

Uiteindelijk komen we bij het punt waar we de route gaan verlaten om af te slaan naar Eisenach. Hier komen we na ruim 85 km aan. Er is niemand aanwezig bij de accommodatie, maar ik krijg via de telefoon instructies: envelop met de sleutel ligt achter de geraniums, fietsen kunnen in de schuur die afgesloten moet worden met een hangslot met code, de zijdeur is entreedeur. Heel bijzonder. Maar we hebben weer een prima, ruime en lichte kamer. 

Na ons opgefrist te hebben gaan we terug naar het centrum. Het is een stad met vele mooie gebouwen en de al eerder genoemde huizen van Luther en Bach. Het idee was om morgen het Lutherhuis te gaan bezoeken, maar helaas is het dan (maandag) gesloten. We hebben het Luther- en Bachhuis alleen aan de buitenkant gezien en een standbeeld van Bach op foto gezet. 

Een andere highlight is de Wartburg die hoog boven de stad uittorent. We zijn er nog niet uit of we morgen de klim gaan maken. De weg naar deze burcht is heel steil en gaat ook nog eens over een kasseienweg. Dit is met een beladen fiets eigenlijk niet te doen. We zien wel. 

12 juni

Als we vanmorgen willen vertrekken, zien we de pensionhoudster voor het eerst en maken we een kort praatje.

De andere gasten die we aan het ontbijt zien, laten hun auto hier staan en gaan een fietstocht van een aantal dagen maken, hun bagage wordt vervoerd.

Als we op de fiets stappen, hebben we allebei pap in onze benen en we gaan de uitdaging van de klim naar de Wartburg dan ook niet aan. Tijdens de 10 km die we terug fietsen om weer op de route te komen, moeten we nog een paar heuveltjes van 10 en 13% overwinnen. Dus klimmen doen we toch wel.

Eenmaal terug op de route worden we weer op mooie landweggetjes getrakteerd. Autovrij en over het algemeen prima te rijden, ook als het geen asfaltwegen zijn. We komen door mooie dorpen, maar ook door een gebied met kalimijnbouw. Gigantische bergen met zout (tot 200 m hoogte) ontsieren de omgeving. 

Vandaag ook onze eerste ree gespot. Verder zien we erg veel rode wauwen. 

We eindigen vandaag na bijna 77 km in Bad Salzungen. We dachten dat dit wel een aardige plaats zou zijn, maar dat valt tegen en bovendien is op maandag bijna alles gesloten.

We hebben een kamer in een hotel aan de Burgsee, een klein meer middenin de stad.

13 juni

Als we het dorp uitrijden zien we een bijzonder ooievaarsnest (zie foto). We zitten snel weer op de route en genieten meteen weer van de rustige wegen en de mooie natuur.

We vinden de dorpen waar we doorheen komen wat minder mooi dan we gewend zijn. Het is allemaal wat grauwer met minder voorzieningen en dus ook minder koffiegelegenheden. Uiteindelijk komen we in een dorp een bäckerei/konditorei tegen. Het doet erg Oost-Duits aan, weinig spullen op de schappen. Maar toch hadden ze voor ons wat lekkers.

In Meiningen staat een mooie kerk. De kerk heeft 2 torens met daartussen een loopbrug. Nog nooit eerder gezien. Een mevrouw die ons ziet kijken weet te vertellen dat je vanaf 14 uur boven in één van de torens koffie kunt drinken; te laat voor ons.

Na de lunch moet er af en toe geklommen worden. De rustplaatsen onderweg worden steeds gezelliger. We komen er een tegen met een plantje op tafel, even verder staat een hut met een schilderijtje en in de laatste zien we tijdschriften liggen. Heel grappig.

Zagen we gisteren een ree, vandaag zien we een jonge vos. Ik kan 'm tot redelijk dichtbij benaderen. Mooi beestje.

We zijn om 16 uur in Themar. Hier hebben we een kamer in een pension geboekt.

De beschrijving van Themar in het routeboekje is veelbelovend, maar daar zien we niet veel van terug. Vrijwel alles is dicht en het dorp maakt een trieste indruk. Er is gelukkig één restaurantje open vanaf 17 uur.

14 juni

Tijdens het ontbijt kletst de pensionhouder ons de oren van de kop. Hij is een fietsfan en een keer met de bus naar de Tour de France geweest om op de Alped'Huez Jan Ulrich aan te moedigen. Hij neemt geen warmtepomp omdat het pension t/m september open is en hij daarna naar de zon vertrekt en pas weer terugkomt als de Nederlandse fietsers naar Praag langskomen. Maar hij vertelt ook interessante verhalen over hoe het was om in de DDR te leven. De Oost-Duitsers moesten beschermd worden tegen het westen, daarom kwam de muur. Afijn, iedereen z'n eigen waarheid.

Uiteindelijk gaan we toch maar op pad. Vandaag een dubbel gevoel over de route. Het eerste deel is weer genieten met mooie natuur en vergezichten, we gaan bijvoorbeeld dwars door een weiland met koeien en paarden. Het tweede deel vinden wij  wat minder en bovendien rijden we veel langs drukke wegen, wel op gescheiden fietspaden. 

Het is vandaag een stuk zwaarder fietsen dan de voorgaande dagen, het golft de hele dag met soms zeer pittige klimmen tot 10%. 

Rond lunchtijd proberen we altijd accommodatie te boeken, maar dat valt vandaag niet mee. We hadden gehoopt in Coburg wat te vinden, leuke stad om te bezoeken met o.a. een indrukwekkende burcht. Maar wat blijkt? Sting treedt daar vanavond op, en daarom zijn alle accommodaties vol. We kunnen nog wel een kamer voor € 180 excl. ontbijt boeken, maar dat is ver boven ons budget. Met hulp van het toeristenbureau van Coburg vinden we een kamer in Lichtenfels, ruim 20 km verderop. Dat ligt op onze route, dus dat maar gedaan. 

Jammer dat we nu niets van Coburg zien, maar als we horen dat er tienduizenden mensen op het concert afkomen, zijn we blij dat we in Lichtenfels zitten en niet in Coburg.

Wat ons wel een beetje tegen gaat staan zijn de overgangen van de fietspaden bij het kruisen van een weg. Altijd een richeltje af en daarna weer op. Heel irritant met bepakte fietsen.

15 juni

We fietsen vandaag afwisselend door prachtige rustige stukken, maar ook over wat drukkere wegen. De omgeving wordt veelal gekenmerkt door graanvelden. We volgen nu de Mainradweg en gaan diverse malen de Main over, soms via een houten, overdekte brug. Ook gaan we regelmatig door een bos en dan is de weg onverhard, meestal een gravelpad. Het is dan af en tot voorzichtig manoeuvreren.

De oude dorpen die we passeren zijn erg mooi, uiteraard met prachtige vakwerkhuizen en mooie kerken. Ze hebben echter één groot nadeel: altijd weer die kasseien in het centrum... geen feest met ongeveerde en bepakte fietsen, maar wel erg sfeervol.

De hele dag hangen er al veel donkere wolken. Als we in Kulmbach niet zo lang op onze cappuccino's hadden moeten wachten, waren we de regen net voorgebleven. Nu moeten we zo'n 3 km voor het einde van de etappe de regenjacks aantrekken.

We verblijven de komende 2 nachten in Bad Berneck. Even de benen wat rust geven voordat we beginnen aan wat waarschijnlijk de zwaarste etappe van deze tocht gaat worden. 

16 juni

Vandaag fietsen we dus niet.

Tijdens het ontbijt vragen we of er misschien een wasmachine in het pension is. De eigenaresse biedt aan de was voor ons te doen. Fijn, want dan hoeven we niet te gaan klungelen in de wastafel van de badkamer.

De ochtend besteden we aan fietsonderhoud, wat rondlopen in het dorp en boodschappen doen. 

Het heeft vandaag wat geregend, dus we vinden het niet zo erg dat we niet op de fiets zitten.

Na de lunch met eigen broodjes op ons balkon in de zon, maken we een wandeling naar de diverse middeleeuwse ruïnes van het slot dat hier ooit op de berg heeft gestaan. Vanaf de ruïnes heb je een mooi uitzicht op Bad Berneck.

Aansluitend lopen we nog even door het kuurpark.

17 juni

Na de start komen we vrijwel meteen op een prachtig vrijliggend en autovrij fietspad (een voormalige spoorbaan). Het stijgt de hele tijd zo'n 3 à 4 procent. Het is een heerlijk rustige weg om te rijden, veel door het bos, maar met mooie doorkijkjes en kabbelende beken naast ons. Een klein gedeelte gaat over gravelwegen. We zien plotseling een vuursalamander op de weg zitten genieten van de zon. Hij laat zich makkelijk fotograferen. De laatste kilometer van de klim is met 9 à 10% pittig. We zijn nu echt in het Fichtelgebergte. We bereiken vandaag het hoogste punt van onze rit naar Praag: 820 meter.

In Bischofsgrün lopen ze nog wat achter, want de (kunst)sneeuwman van Rosenmontag zit nog op een bank op het plein.

We peddelen verder en genieten van de omgeving. Af en toe moeten we een kilometer flink klimmen, om vervolgens ook weer af te dalen. Dit kost energie, dus die vullen we dan weer aan met cappuccino en een stuk appeltaart. 

We eindigen de dag in Marktredwitz. Als we het oude centrum gaan bekijken, komen we in een soort leeffestival terecht. Her en der zijn straatartiesten bezig en er zijn veel schilderingen op straat gemaakt. Het is er heel gezellig.

Morgen rijden we Tsjechië binnen.

18 juni

We zijn na de start weer snel op de route en rijden over de bekende rustige weggetjes door een mooie natuur. Het Fichtelgebergte blijft prachtig om doorheen te fietsen.

Op een enkele pittige klim na, met een stuk van maximaal 13%, is het eigenlijk nergens zwaar fietsen. Asfalt- en gravelwegen wisselen elkaar af. 

Vrij snel komen we 2 andere fietsers tegen die ook op weg naar Praag zijn. We wisselen wat ervaringen uit en gaan weer verder. We zullen ze vandaag nog 2x ontmoeten.

We gaan weer verder, drinken koffie in Arzberg en om 12 uur rijden wij Tsjechië binnen en maken daar uiteraard een foto van!